Oxford Üniversitesi’nde baş araştırmacı ve

dünyanın önde gelen veri platformlarından

Our World in Data’nin baş editör yardımcısı olan Hannah Ritchie;
yakın zamanda yayımladığı araştırma bulgularıyla,

palm yağıyla ilgili; yaygın yanlış algılara meydan okudu.

Ritchie;
sürdürülebilir palm yağı üretimi ve tüketiminin çevresel faydalarını vurguluyor.

Ritchie;
çığır açan kitabı “Not the End of the World” (Dünyanın Sonu Değil) ile

palm yağıyla ilgili yanlış inanışları, detaylı biçimde çürütüyor.

Palm yağının; onlarca yıldır, ormansızlaşmanın en büyük sebebi ve

çevresel zararların baş sorumlusu olarak;
haksız yere kötülendiğini belirten Dr. Ritchie,

veriye ve derinliğe dayalı; taze bir bakış açısı sunuyor.

"Not the End of the World",

palm yağının, ormansızlaşmanın en büyük suçlusu olmadığını ve

palm yağı yetiştirilen bölgelerde,

ormansızlaşmanın düşüşte olduğunu ortaya koyarken;
palm yağının, alternatif yağlara kıyasla;
son derece verimli bir şekilde üretildiğini de gösteriyor.

Bitkisel yağlara olan talep artarken;

palm yağının, hektar başına yüksek verimi sayesinde;
daha az arazi kullanımına ihtiyaç duyulması,

ormanların korunması için umut vadediyor.

Dr. Ritchie’nin sunduğu verilere göre;

dünyada şu anda, 322 milyon hektarlık (Hindistan büyüklüğünde) bir alanda;

yağ bitkileri yetiştiriliyor.

Ancak; bu ihtiyacın tamamının palm yağından karşılanması durumunda, 

sadece; 77 milyon hektarlık bir alana,

yani; dört kat daha az araziye ihtiyaç duyulacak.

Buna karşılık;
tüm yağın zeytinyağından karşılanması durumunda,

660 milyon hektar;

yani; iki Hindistan büyüklüğünde bir alana ihtiyaç duyulacak.

Kitap ayrıca;

palm yağına karşı, ani ve tepkisel tepkilerin risklerini de gözler önüne seriyor.

Palm yağının yerine başka yağların geçmesi,

çok daha fazla arazi gerektireceğinden, ormansızlaşmayı daha da artırabilir.

Bunun yerine, Dr. Ritchie;
sorumlu uygulamaların, tedarik zincirinin tamamına yerleşmesini sağlamak için

sertifikalı sürdürülebilir palm yağı (CSPO) kullanımının benimsenmesini savunuyor.

Palm yağını boykot etmenin,

büyük bir hata olacağını belirten Dr. Ritchie; şunları söylüyor:

“Çünkü; alternatif yağlar, çok daha fazla arazi gerektirir.

Bunun yerine;

sürdürülebilir şekilde sertifikalandırılmış palm yağını

tercih etmek, en iyi seçimdir.

Bir hektarlık araziden, 2,8 ton palm yağı elde edilirken;

aynı alandan, sadece;
0,3 ton zeytinyağı veya

0,26 ton hindistan cevizi yağı elde edilebiliyor.

Alternatif bitkisel yağlara geçilmesi;

mevcut tarım arazisi ihtiyacını, 5 ila 10 kat artırabilir ve

bu da, daha fazla ormansızlaşmaya yol açabilir.”

Türkiye, ⁠Malezya’dan en fazla palm yağı ihraç eden

ikinci ülke konumunda yer alıyor.

2024 yılında Malezya, Türkiye’ye;
905.020 ton palm yağı ihraç etti.

Bu, 2023’te ihraç edilen 884.001 tona göre;
yüzde 2’lik bir artış ve

2020’deki 615.872 tona göre; yüzde 37’lik bir artış anlamına geliyor.

Türkiye’de palm yağı, işlenerek;
bisküvilerden keklere,

pastalardan şekerlemelere ve çikolataya kadar uzanan,

geniş bir yelpazede; gıda ve şekerleme ürünlerine dönüştürülüyor.

Bu lezzetler, yalnızca Türkiye’de tüketilmiyor;
aynı zamanda, yaklaşık 182 ülkeye ihraç edilerek;
dünya genelinde beğeni kazanıyor.

Bu da, palm yağının;

Türk ekonomisi için ne denli önemli olduğunu, ortaya koyuyor.

Hibya Haber Ajansı