Artış hızı yavaşlıyor olsa da; enflasyonun geçen yılki yükselişi

barınma, market alışverişi, benzin ve sağlık giderleri dahil olmak üzere;
daha fazla harcama yapmak zorunda kalan işgücünü, açıkça çok etkiledi.

 

Çalışanlar, maaşlarının enflasyondaki tırmanışa ayak uyduramadığını ve

mali streslerinin arttığını söylüyor.

 

CEO maaşları, birçok ülkede pandemi öncesi seviyelere geldi.

Çalışanların çoğunluğu için ise;

yüksek enflasyon, artık ücretlerinin gerçek değerini istikrarlı bir şekilde düşürüyor.

 

Çalışanlar için yaşam maliyeti krizi;
modası geçmiş bir siyasi slogan değil, hayatın bir gerçeği!

 

Yeni işe alınanların ücretlerini artırmak, mevcut çalışanlar için ne anlama geliyor?

 

Şirketler için;
bir yandan, yeteneği çekme ve elde tutma mücadelesi sürerken,

diğer yandan; enflasyon yüksek olmaya devam ederken,
finansal stresten mustarip olan mevcut çalışanlar, bir çıkış yolu arıyor.

 

Şirketler, yeni işe alınanlar için

asgari ücret, enflasyon ve yetenek açığı nedeniyle maaşları artırıyor.

 

İşe alım yetkilileri,

başlangıç ​​maaşlarının ve ücretlerin

şu anda, normalden daha yüksek olduğunu söylüyor. 

 

Yeni işe alınanların ücretinin normalden yüksek olması,

kadrolu çalışanları rahatsız ediyor.

 

İşe alım yetkilileri, bu durumun;
mevcut çalışanların zam istemesiyle veya

son 12 ay içinde yeni işe alınanla maaş tutarsızlığı yaşaması nedeniyle

işi bırakma tehdidiyle sonuçlandığını belirtiyor.

 

Enflasyonun; satın alma gücünü azaltması,

yeni işe alınanların daha yüksek ücretler alması,

kadrolu çalışanların; gerginliğini, mali stresini ve kaygısını artırıyor.

 

İş değiştirerek ücret artışı gerçekleştiriliyor

 

Şirketlerin, yeni işe alınanlara daha fazla ödeme yapmak zorunda kalması;
mevcut çalışanlarla ücret farklılıklarına neden oluyor. 

 

Mevcut çalışanlar, maaş tutarsızlığını öğrendiklerinde

her zaman istedikleri zammı alamadıkları için

yeni işe alınanlara daha fazla para teklif eden, başka bir yere gitmek için işlerini bırakıyor.

Aslında; daha iyi ödeme fırsatları arayan çalışanlar, bir kısır döngü başlatıyor.

 

Çözüm için neler yapmak gerekiyor?

 

Yeni ve mevcut çalışanlar arasındaki, göze batan tutarsızlıkları belirlemek için

ücretlendirmeyi sık sık denetlemek gerekiyor.

 

Her durumda maaş artışı yapılamayacak,

her tutarsızlık düzeltilemeyecek olsa da;
en azından, en kötü durumlarda açığı kapatma yoluna gidilebilir.

 

Şayet; işverenlerin bir ücret tutarsızlığını giderecek bütçeleri yoksa,

çalışanlara farklı faydalar sağlayarak, ödüllendirmeler yaparak, telafi imkânı sağlanabilir.

 

Hiçbir şey yapmamanın bir riski olduğu göz ardı edilmemelidir.

Ücret tutarsızlıklarıyla ilgili endişeler giderilmedikçe;

mevcut çalışanlar eninde sonunda, başka yerlerde daha fazla para kazanabileceklerini bilirler.

 

Son olarak; şirketler, riskli yaklaşımı yani; beklemeyi benimseyebilir. 

İş piyasası şu anda hareketli ancak; yaklaşmakta olan bir durgunluk,

maaş müzakerelerini işverenlerin lehine çevirebilir.

Bu da, ücret baskılarının azalmasına neden olabilir.

 

Verimlilik, enflasyon ve çözüm için neden önemlidir? 

 

Verimlilik önemlidir.

Çünkü; bir işgücü daha üretken olduğunda,

birim başına daha düşük maliyetle daha fazla mal ve hizmet üretir. 

Bu da, fiyatlar üzerinde aşağı yönlü baskı oluşturur.

 

Çalışanlar, her zamankinden daha fazla ücret eşitliğine odaklanıyor

 

Mesele sadece ücret artışı da değil;

çalışanlar, eşit işe eşit ücret talep ediyor.

 

İşverenler, ücretlendirme stratejilerini yeniden yapılandırırken veya

yeni fırsatlar arayan çalışanları riske atarken, bu ödeme şeffaflığını göz önünde bulundurmalı.

 

Maaş artışı bütçelerindeki hızlı artış,

günümüzün değişken ekonomik ortamıyla birleştiğinde;
insan kaynakları profesyonelleri verilerden daha fazla yararlanmalı ve

2023 ücret bütçesi önerilerini formüle ederken,

CFO'larla müzakere ederken, stratejik düşünmeli. 

 

Güç dengesizlikleri giderilmeli 

 

Düşük reel maaşları sağlamlaştıran güç dengesizliklerini gidermezsek,

sürdürülebilir ve sadece birkaç kişinin değil;

herkesin çıkarına çalışan bir ekonomiyi, güvence altına alamayız. 

 

Bu da, enflasyona ve aslında daha genel olarak ekonomiye yönelik politikaların

yeniden düşünülmesini gerektiriyor.

 

Çalışanların pazarlık gücünü geri kazanmak,

radikal reformları zorunlu kılıyor.

Kurumsal yönetişim yapılarının yeniden tasarlanması,

sendika gücünün güçlendirilmesi gibi…

 

Financial Times’tan Rana Foroohar diyor ki;

“Ücret artışlarının enflasyona ayak uyduramaması,

politika yapıcılar ve iş dünyası liderleri için büyük bir zorluk yaratıyor.

 

Artan enflasyona yanıt olarak;
şirketler, tüketiciler için fiyatları artırırken, "shrinkflasyon"uyguluyor;

oteller, restoranlar ve havaalanları gibi yerlerde

hem ürün boyutlarını, hem de hizmet kalitesini düşürüyor.

 

Ayrıca; ücret enflasyonunu dengelemek için

teknolojiye normalden daha yüksek oranlarda, yatırım yapıyor.

 

ILO'ya göre; bu yıl,

yüksek gelirli ülkelerde verimlilik artışı ile reel ücret artışı arasında,

1999'dan beri kaydedilen, en büyük farkı gösteriyor.

 

İnsanlar, daha çok ve daha iyi çalışıyor.

Ancak; çabalarından geçmişte olduğu kadar çok parasal fayda, görmüyorlar.
 

Bu, bizi önemli bir gerçeğe ulaştırıyor.

 

Mal ve hizmet enflasyonu sadece son birkaç yıldır yükseliyor.

Ancak; son birkaç on yılda, varlık fiyatları da dahil olmak üzere;

diğer alanlarda, bol miktarda enflasyon yaşadık.

 

Para politikası her şeyde balonu körüklerken ve

merkez bankacıları artık enflasyonu bastırmak zorundayken,

işgücü piyasalarında gerçekten bozulan şeyi düzeltecek araçlarının olmaması, acı bir ironi.”

 

Rana Foroohar’a katılmamak mümkün mü?

 

 

Stratejik Yönetim Danışmanı I Eğitmen I Yazar Canan Duman

 

PODCAST olarak dinlemek için: 

https://twitter.com/TurkishIndy/status/1610327632125562882