Halk, CHP kongrelerini biraz şaşkınlıkla izliyor.

Medyanın yaydığı haberlere göre;
“Genel Merkezciler çoğunlukla önde gidiyor” veya “şuralarda ‘değişimciler’ kazandı”.

 
Mesela; 80’lerin sonunda SHP’de “Baykalcılar-Erdal İnönücülere karşı” kongreleri yaşanırdı,

hepsini de az ya da çok farkla, Deniz Baykal’a karşı Erdal İnönü kazanırdı.

Ama; burada kimin yarıştığı pek belli değil!

Düne kadar her an beraber değil miydiler?

“Genel Merkez”de zaten “değişim” demiyor muydu?

O zaman, nedir bu FB-GS maçı gibi tavırlar? 

Ya da şu çelişkilere bakar mısınız,

medyada “değişimcilerin kazandığı ilçeler” arasında Beşiktaş sayılıyor,

benim de katılıp izlediğim bu kongre, “blok liste” ile yapıldı;

hem de on saniyede kotarılarak!

Peki kim izah etmek ister, 

değişimciler “blokçu” ise, hangi yöne doğru “değişimciliklerini” ilan etmiş oluyorlar?

Ben anlayamadım.

Kurultaya doğru yol alırken;
başa oynayan isimlerin hiçbirinde; parti içi demokrasi ile ilgili, tek somut cümle eden neden yok? 

Herkes “değişim” deyip duruyor, ama;
bunun ne anlama geldiği konusunda, herkes bu kavrama “Fransız kalmayı” tercih ediyor.

CHP’de bir sıfata sahip herkes için “değişim”;

biraz vitrin,

biraz görev noktası değişikliği,

biraz da yine benmerkezci olacak yeni bir liderin

çekirdek kadrosunda görev değişikliği anlamına geliyor; işin yapısını bozmadan(!).

Halbuki; esas değişim talep eden

geniş seçmen kitleleri ve özellikle CHP örgüt üyeleri için “değişim” demek;

milletvekilleri, parti meclisi üyeleri, belediye başkanları, il ve ilçe başkanlarının

kendi seçim bölgelerinde oturan tüm parti üyeleri tarafından,

geniş tabanlı bir şekilde seçilmesi, demek!

Çünkü; yıllardır, bu sıfatları taşıyan insanların büyük çoğunluğu,

Genel Merkez’de Başkan ve iki-üç kurmayı tarafından “atanıyor”.

Ben henüz;
ne Kılıçdaroğlu’ndan,

ne Özel’den,

ne de İmamoğlu’ndan, bu yönde bir işaret görmedim.

Sadece;
“Sonuçlara çok üzüldüm”,

“Bu bir başarısızlıktır”,

“Ben, bu değişimin sözcüsü olmaya hazırım”,

“Ben, bir yolculuğa çıktım.” cümlelerini duyuyoruz.

Bu arada;
seçim biter bitmez sizden hızla uzaklaşan Masa ortaklarınızın gönlünü hala hoş tutarken,

HDP’nin aday çıkarmamış olmasının önemini vurgulayıp,

en azından hakkını vermek, hiç mi aklınıza gelmedi?

 
Arkadaşlar;
lütfen konunun özünden bu kadar uzak durmayın.

Milyonlarca seçmene, yüz binlerce parti üyesine ayıp oluyor.

İçine boş rüzgarlar yerleştirerek, ortalara saldığınız “değişim” kelimesinin, hiçbir ciddiyeti yok.

 
Önce kendinize, sonra da topluma karşı dürüst olun:

Parti’de en az 45 yıldır süren,

her seçim noktasında, temsil edecek isimleri Genel Merkez’in ataması hastalığından vazgeçip;
üyelerinin, özgürce çağımızın dijital imkanlarını kullanarak seçmelerine olanak sağlayacak

tüzük değişikliklerinin yapılmasına, destek verecek misiniz?

 
Size net olarak hatırlatayım:

Şayet bahsettiğiniz “değişim”;
“MYK’nın en önemli dört ismi ayrılsın,

ben ve seçeceğim üç arkadaşım Parti’yi idare edelim.

Biz daha genciz, daha iyi projelerimiz var” ise; emin olun büyük hata yapıyorsunuz.

Bu tavır, sizi %25’in üzerine çıkarmaz!

 
İMAMOĞLU VE YAVAŞ’IN YERİNDE ADAYLIK ÇIKIŞLARI

Bu tartışmalı durumların üç aydır ortasındayken,

belki yaşanan tek olumlu hareket;
önce İstanbul, ardından; Ankara Büyük Şehir Belediye Başkanlarımızın,

yani; İmamoğlu ve Yavaş’ın,

yerel seçimlerde tekrar aday olma kararı almış olmaları.

Her iki Başkan’ın da kararlarını şimdiden açıklamış olmaları,

ittifakların çatırdadığı şu günlerde, her şeye karşın yaşanan; en olumlu gelişme.

Şayet; CHP, tüzük değiştirip geniş olarak

tüm İstanbul ve Ankara üyeleri ile ön seçim yapacak olsa da,

eminim; her iki Başkan da, yine CHP adayı seçilirler.

İktidarın kendilerine karşı Belediye il Meclisi'nde başlayan sabotajlarına rağmen;
her iki Başkan da bu dev kentlerimizde, mümkün olan en iyi hizmeti vermeye devam ediyorlar.

Özellikle; İmamoğlu’nun,

bir büyük bulmacaya dönen önündeki alternatifler arasından

İstanbul Belediye Başkanlığı'nı seçmiş olması;
en azından bugün için, büyük bir şans.

İmamoğlu’nun toplumda büyük bir karşılığı olması,

bu kritik yerel seçimler yaklaşırken;

onu aday görmek isteyecek kitlelerde, ciddi bir güven tazelemesi yaratacak.

 
AKŞENER’İN İÇİ BOŞ AZARLARI!

CHP, kurultaya doğru yol alırken;
potansiyel ittifaklar, dağılmış oldukları noktalarda bile

alanları yakıp yıkmaya devam ediyorlar.

İtiraf edeyim;
Akşener’in bu konularda bir türlü gelişemeyen tecrübesi,

gerçekten hayret verici. 

Geçen haftaki;
“Gelin, tüm siyasi partiler; hep birlikte ayrı ayrı seçimlere girelim,

biz varız, sizleri de bekleriz” repliği, gerçekten trajikomik bir görüntü verdi.

Seçim yaklaştığında, İYİ Parti;
Millet İttifakı olmadan seçime nasıl, nereden, kimlerle girecek ve ne sonuç alabilecek?

Şayet; Bahçeli’nin tekliflerini kabul edecek ve eksen değiştirecekse, orasını bilemem!

Yoksa; hiçbir mantığı olmayan boş bir yorum.

 
Benzer şeyler yaşandıkça, maalesef; şunu düşünüyorum:

Meral Hanım, ne yazık ki;

erkek egemen siyasi sahnemizde, 

herhalde arada kendini “kükremeye” mecbur hissediyor,

fakat; çoğu zaman bu zamansız çıkışlar,

başta kendisine, ardından; partisine ve nihayetinde, Türkiye’ye büyük zarar veriyor!

CHP, onun bu tavırlarına rağmen;
ittifaklara önem vermeye hala devam ediyor.

Ama, ne yazık ki; bu gerçekçilik, bu matematiksel derinlik, Akşener’de yok!

Onun yerine;

fevri hareketler, ortaya azarlar, iğneler ve ardından, çark etmeler var.

Hem de, hangi Türkiye’de oluyor bunlar?

Hani; artık zaten kitlelerin siyasetten soğuduğu,

yobazların küstahlıklarının doruk yaptığı,

şeriata geçiş provalarının yapıldığı,

karma eğitimin sorgulanabildiği,

parklarda bira içmenin yasaklanabildiği,

festivallerin iptal edildiği Türkiye’de…

Muhalefet bunların farkında mı, yoksa;
Gülhane Parkı’nda mı, gerçekten merak ediyorum!

Bedri Baykam