Türkiye’nin görünmeyen ama;
aslında en büyük holdingini biliyor musunuz?

Ne Koç, ne Sabancı, ne de Eczacıbaşı.

Bu holdingin adı “Fakirlik A.Ş.” ve

bugün, tam 14 milyondan fazla ortağı var.

Üstelik; ortaklık şartı, çok basit: Sadece yoksul olmak.

Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı’nın raporuna göre;

2025’in ilk altı ayında, 14 milyondan fazla vatandaş;
düzenli sosyal yardıma muhtaç hale gelmiş.

Bunun neredeyse 12 milyonu ise; “aşırı yoksulluk” seviyesinde yaşıyor.

Rakamı biraz açalım:

2 milyon 969 bin hane,

yani; yaklaşık 11 milyon 879 bin kişi;

sadece, “Türkiye Aile Destek Programı” sayesinde; ayakta durabiliyor.

TÜİK’in 2024 nüfus verilerine göre; 85,8 milyon kişiyiz.

Yani; nüfusun yaklaşık yüzde 16’sı, doğrudan yardımla ayakta kalıyor.

Başka bir ifadeyle; her 6 kişiden 1’i, devletin desteği olmadan yaşayamıyor.

Şimdi biraz tarih turu yapalım.

2002’de sosyal yardımdan yararlanan hane sayısı, 1 milyonun altındaydı.

Aradan 23 yıl geçti, bu sayı 3 milyona çıktı.

2002’de yoksul nüfus, toplam nüfusun yüzde 5’ine yakındı, bugün; yüzde 16’sına dayandı.

Demek ki; devletin “yardım eli” büyüdükçe, yoksulluk; azalmak yerine, kurumsallaşmış.

Fakirlik, bir “geçici durum” olmaktan çıkıp; kalıcı bir iş modeli haline gelmiş.

Ekonomi rakamlarıyla kıyasladığımızda, tablo daha da çarpıcı.

Asgari ücretle çalışan sayısı, 2025 itibarıyla; 8 milyonu aşmış durumda.

Yani; neredeyse tüm çalışanların üçte biri, en düşük seviyeden maaş alıyor.

Enflasyon 2024 sonunda yüzde 65’i görmüş,

gıda enflasyonu ise; daha da yüksek seyretmişti.

Böyle bir ortamda sosyal yardım, adeta “serum” işlevi görüyor.

Ama, doktorların söylediği nettir:

Serum yaşatır, iyileştirmez.

İşin ironisi, siyasetçiler bu tabloyu bir başarı gibi sunabiliyor.

“14 milyon kişiye ulaştık” deniyor.

Bu, bir şirketin “müşteri sayımızı rekor seviyeye çıkardık” diye övünmesine benziyor.

Oysa, burada müşteri değil; çaresizlik var.

Fakirlik A.Ş.’nin ortakları büyüyor, ama bu holdingin temettüsü yok;

sadece, hayatta kalma payı var.

Geleceğe dair senaryoları düşünelim.

Nüfus artışıyla birlikte; yardıma bağımlı kitle daha da genişlerse,

yarın bir gün;

Türkiye’de “sosyal yardım alanlar” ayrı bir ekonomik sınıf olarak tanımlanacak.

14 milyon bugün; peki ya, 2027’de 20 milyon olursa?

Bu; bir ülkenin nüfusunun dörtte birinin,

sistematik olarak yardıma bağlandığı bir düzen anlamına gelir.

Ve bu düzen, uzun vadede sürdürülebilir değil.

Çünkü; devletin bütçe açığı, şimdiden 1 trilyon lirayı aştı.

Faiz giderleri, vergi gelirlerinin beşte birini yutuyor.

Yani; fakirliği finanse etmek için borç alıyoruz.

Sonuçta; Türkiye’nin en büyük görünmeyen holdingi olan Fakirlik A.Ş.,

her geçen gün; yeni ortak kazanıyor.

Yönetim Kurulu yok,

CEO’su yok, ama; milyonlarca çalışanı var:

hayatta kalmaya çalışan insanlar.

Ve bu holdingin geleceği, siyasi vaatlerle değil; ekonomik gerçeklerle belirlenecek.

sezerkoyun@cratone.com

Not: Bu yazı yatırım tavsiyesi değildir.

Herhangi bir suç unsuru içermemekte olup;
tamamen hiciv ve ironi içerir.

Buradaki ifadeler,
yalnızca edebi ve mizahi yorum niteliğindedir;

hiçbir kişi, kurum ya da siyasi partiye doğrudan suçlama veya hakaret içermez.