Geçenlerde Cumhurbaşkanı’nın “156 ülkeye yardım ettik” açıklaması beni gururlandırdı. ABD’ye bile yardım ettiğimizi öğrendik. Çok uluslu şirketlerimizin vergi borçlarını sildik. Peki pandemi döneminde dünya ekonomik krizle boğuşurken, kendi halkımıza yaşamını sürdürebilmek için ne tür maddi destekte bulunduk?

Hazine ve Maliye eski Bakanı Berat Albayrak’in açıkladığına göre dar gelirli  2,1 milyon aileye bin TL yardım yapıldı. 2,3 milyon aileye de yapılacağı belirtilmişti. Bu yardımların ne kadarı ve kimlere yönelik gerçekleşti?

Muhalif eylemlere katılan bazı kişilerin fişlendiği basına yansıdı. Bu durum bazı soruları da akıllara getiriyor. Devlet her kesimin devleti olmalı. Hükümet herkese eşit mesafede davranmalı. Devletin dar gelirli olup, pandemi dolayısıyla yaşamını ayrıca sürdürmekte zorlanan herkese yardımcı olması gerekirdi.

Şimdi gelelim hükümetimizin kime destek veremediğine ve kimlere kulağını tıkadığına… 

Üniversite mezunları hem işsiz hem de düzenli gelire sahip olmadığından KYK borçlarını ödeyemedi; haciz gönderdik. Yetmedi; iş bulunamamasını onların suçu gibi görüp yapılandırılan bir borç alternatifini önlerine koyduk. Bir genç kızın şu sözü düşünmeye değerdi: “Diplomamı alın, borcumu silin.”

İş bulamadığı için günlük yevmiye ile çalışan binlerce insanı görmezden geldik. İşsiz olduğu için sağlık hizmetinden tam manasıyla faydalanamayanlara bir de Genel Sağlık Sigortası borcu çıkardık. Ödeyemedi ama onun da sıfır gelirle borcunu yapılandırıp ödemesi açılımını fırsat gibi sunduk.

Yıllarca mücadele eden bir kesim var ki EYT’liler… Dünyanın hiçbir sosyal, hukuk devletinde, eşi benzeri olmayan bir uygulamayla, yasayı geriye doğru işleterek emeklilik hakları ötelendi.

Kısa adıyla bilinen EYT’liler yani emeklilikte yaşa takılanlar... Onlardan istenen 5 bin iş gününü ikiye katlayanlar bile var. Emekli yapmadık ama yetmedi; aylık bağlanma oranlarını değiştirerek çalıştıkça emekli maaşı düşüren ucube bir kanunla bir kez daha mağdur ettik.

SMA hastaları… Ortada sosyal bir devlette görülmesi mümkün olmayan bir mağduriyet var. Anne babalarının gözleri önünde ölüme yürüyen küçücük bedenler… Tedavisi mümkün iken neden bu yavrucakların tedavileri yapılmaz? Dert maliyetse sosyal hukuk devletinde sağlığın maliyeti olmaz.

Sağlık çalışanları pandemi döneminde en önde mücadele ederken Covid-19 hastalığına yakalandılar. Ölenleri meslek hastası olarak görmedik. Raporlu hasta olarak yatıp tedavi gördükleri halde bordrolarından primlerinin düşürülmesine göz yumduk. Üstün gayretle mücadele eden kahramanlarımıza kulaklarımızı tıkadık.

Pandemi öncesinde cerrahi maskelerin 50 adedi 6 TL’ye satılırken, fırsatçıların devreye girmesiyle 120 TL’ye kadar çıktı. Yetkililerimiz ise süreci sadece izledi. İnsanlar çaresiz bırakıldı ama maske takmayana ceza kesildi.

Pandemi dolayısıyla eğlence sektörinde detaylı kısıtlamaya gidildiği için bir çok müzisyen yaşamını maddi imkansızlıktan zor duruma düştü. 100’e yakın müzisyen yaşamına son verdi. 

Ak Parti döneminde basına getirilen kısıtlamalar nedeniyle intihar vakalarının haberlerine de şeffaf bir şekilde ulaşılamadı. Bu dönemde çaresizlikten kaç kişi yaşamına son verdi; bilemiyoruz. 

Kendi milletine kör, sağır; başka milletlere kulak kabartan bir yönetim anlayışına şahit olduk. Üstelik dışarıya yapılan yardımlar da yine sorunlarına kulak tıkanan Millet’in parasıyla gerçekleşti. Yetmiyor; bir de utanılacak halimizle gurur duyuyoruz.

mustafaatalay02@hotmail.com