Hani çok kısa süre içinde bir kuruma başvurmadığı için iş aramaktan vazgeçtiği düşünülenler var ya, hani işsiz saymadıklarımız onları düşünün. Yetmedi bir dönem istatistiklere yansıyan, iş aradığı için sorun olarak nitelendirilen kadınlar ve gençler de var ya, onları da ilave edin.

Bir de açıklanan işsizleri koyun ortaya. Kimsenin konuşmak istemediği ne emekli ne çalışan olan EYT’liler de var. Yaş haddinden görevi bırakan ama emekli olamayan memurları da kattığınız zaman oldukça yüksek bir nüfus ortaya çıkıyor.

Sorun bunların tümünün birden iş arıyor olması. Hatta bu gerçek apaçık ortadayken işsizliği düşürmeyi nasıl beceriyorlar; o tam bir Mandrake numarası... Bir de TÜİK Başkanı çıkıp rakamları şeffaf açıkladıklarını söylemez mi?

Zaten rakamların şeffaf açıklanmadığıyla ilgili bir iddia yok ki... Kurumun sitesine girdiğinizde saati saatine ve büyük bir hız içerisinde kamuoyuna duyurulan rakamlardan söz ediyoruz.

Ama sorun açıklanış biçiminde değil, rakamların bizzat gerçeği yansıtamamasında. Yine de haksızlık etmek istemem. Az önce saydığım listeyi düşündüğünüzde buna rağmen işsizliği düşüyor göstermek zaten başlı başına bir performans gerektiriyor.

Üstelik bundan sonraki süreçte istatistik oyununda durum kızışıyor. Çünkü tüm bunlara yeni bir kesim eskisinden daha büyük bir ihtiyaçla ekleniyor. Açlık sınırının çok altında kalan bir çalışan kesim zaten mevcut.

Son açıklanan veriye göre açlık sınırının bin TL altında çalışan bir kesim var. Fakat emeklilerin durumu bunlardan da kötü. Nabız yoklandığında bayram ikramiyesindeki farka bile ihtiyacı olduğunu söyleyen emeklilerin şu vurgusu çok önemli:

“O parayla tatile çıkmayacaktık. Alışveriş yaparken biraz nefes alacaktık.” Yine yapılan röportajlar gösteriyor ki, zaten emekli olup çalışmaya uğraşanlara ilave milyonlarca emekli iş aramak için hamle yapmaya hazırlanıyor.

Bu durum işsizliği düşük göstermeye çalışan ekonomi yönetiminin elini daha da zorlaştıracak. İnsanlara ne mi olacak? İnanın bana insanların ne yaşadığı çok da gündemlerinde bir konu değil.

Sadece yükselen seslerden rahatsız oluyorlar. Yani sorunun kendisinden değil de, problemin dile getirilmesinden rahatsız bir tavır var. Bu yaklaşım zaten meselenin ne kadar dramatik bir noktada olduğunu bize gösteriyor.

Çünkü geçim derdi içinde, kredi kartına yüklenerek harcamaları patlatmış insanların gölgesinde, iş arama ihtiyacının şiddetlendiği, ödemeler zincirinin daha da riskli hale geldiği bir tabloyla karşı karşıyayız.

Peki sadece onlar mı? Müjdeye karşılık vermeyen sanayicilere ne diyeceksiniz? Hiç bozulmayın. İnsanların gerçekten canı yanıyor ve hamaset kaldıracak halde değiller.

cetinunsalan@yahoo.com